Η γιορτή της μάσας

Πάσχα φέτος θα την κάνω για το χωριό του πατέρα μου. Μαζεύονται όλα τα ξαδέρφια εκεί καθώς και μερικοί οικογενειακοί τους φίλοι και ζούμε οικογενειακές στιγμές. Και ως συνήθως θα είμαι ο μοναδικός μπάκουρος. Πάντα τα ξαδέρφια μου φέρνουν τα αμόρε τους. Εγώ πάλι κρατάω χαρακτήρα. Έχω παρατηρήσει πως όταν σε οικογενειακές μαζώξεις πας με γυναίκα οι άλλοι αρχίζουν να της λένε παρουσία σου ιστορίες για σένα. Λες και η γκόμενα σου περιμένει να ακούσει την άποψη τρίτων για να σχηματίσει άποψη για σένα.

Επιπλέον η Άρτεμις τυγχάνει να είναι και κουκλάρα και δεν αντέχω τις κομπλεξικές συμπεριφορές από άντρες που έχουν ανασφάλεια απέναντι στις ωραίες γυναίκες. Όποτε την έχω πάρει σε παρέα με φίλους μου τουλάχιστον ένας βγαίνει έξω από τα νερά του και της το παίζει καλούλης με υπερβολικά πολλά κομπλιμέντα για να εισπράξει τι ακριβώς μου διαφεύγει. Οπότε καλύτερα μόνος και μισή ντροπή δική μου μισή δική τους. Τα σόγια είναι πολύ ωραία κατάσταση αρκεί να μην τους επιτρέπεις να μπαίνουν στην προσωπική σου ζωή. Και βέβαια μου είναι πρακτικά αδύνατο να κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι μαζί της και να μην την πηδήξω, μιας κι έχει την εκπληκτική συνήθεια να κοιμάται εντελώς γυμνή χειμώνα-καλοκαίρι. Πόσο να αντέξω ο άνθρωπος. Και στο χωριό δεν λέει γιατί έχουμε και παιδιά στα σπίτι.

Είχα σκοπό να πάω με τη μηχανή ώστε να μη φάω όλη την κίνηση στο γυρισμό αλλά έτσι όπως γαμιέται ο καιρός δεν το βλέπω. Το κρύο γουλαντρίζεται, φοράω το δερμάτινο με ενίσχυση και δεν χαμπαριάζω Χριστό. Η βροχή όμως είναι πίκρα. Ως συνήθως θα πάρω δύο τρία βιβλία και ανάθεμα αν διαβάσω πάνω από δέκα σελίδες συνολικά.

Αν και η εκκλησία δεν είναι από τις μεγάλες συμπάθειες μου, πάντα πάω Μεγάλη Παρασκευή κάνα δίωρο πριν βγει ο επιτάφιος και παρακολουθώ την «παράσταση». Οι ψαλμοί με συγκλονίζουν, μου ‘χει μείνει από την εποχή που πήγα Άγιο Όρος και ξύπναγα στις 4 το ξημέρωμα για να παρακολουθήσω τις δοξολογίες. Με συναρπάζει όλο αυτό το κλίμα κατάνυξης. Αφήστε που η εκκλησία είναι μεγάλη πασαρέλα. Όλες οι γκόμενες βαμμένες και στην τρίχα πάνε. Το μακιγιάζ πάει πακέτο με την κατάνυξη.

Η Ανάσταση από την άλλη μου τη δίνει λόγω βεγγαλικών. Πέρσι τσακώθηκα με έναν μπάτσο γιατί καθόταν σα μαλάκας και δεν έκανε παρατήρηση σε κανέναν ενώ έριχναν τα βόδια αβέρτα βεγγαλικά στο προαύλιο ένα μέτρο από εκεί που στεκόμασταν. Ως συνήθως σε αυτή τη χώρα το πρόβλημα είναι που δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Οπότε δεν πάω στην Ανάσταση και όλα καλά. Γιατί το να κάτσω να χαλάω το συκώτι μου αξιώνοντας από τον εκάστοτε κόπανο μπάτσο να κάνει τη γαμημένη τη δουλειά για την οποία πληρώνεται είναι άσκοπο. Αν στην ίδια εκκλησία ερχόταν ο Καραμανλής δεν θα έπεφτε ούτε καψούλι. Ένιγουεις, δεν χολοσκάω.

Πρώτα ο Θεός που λέει και η μάνα μου, θα την κοπανήσω σήμερα το μεσημεράκι για να γλυτώσω το μπούγιο της μεγάλης Παρασκευής. Αν πάλι βρέχει θα περιμένω να φύγω αύριο μπας και γυρίσει ο καιρός.

Υ.Γ. Το άσμα είναι αφιερωμένο στο βατραχοκόριτσο που «έκαψε» αυτό που είχε καβάτζα για σέξια μετά μουσικής.