Πάχυνα

Αυτός ο καιρός με έχει αποσυντονίσει. Μ’ αρέσει πολύ αυτή η καλοκαιρία με αποτέλεσμα σχεδόν σε καθημερινή βάση να βγαίνω έξω αργά το μεσημέρι για ούζα και μεζεδοκαταστάσεις με φίλους. Αμέσως αμέσως σε ένα εικοσαήμερο πήρα τέσσερα κιλά από τα κοψίδια και τα μπινελίκια. Όλο το Γενάρη δεν έχω πάει γυμναστήριο καθόλου, παρελκόμενο του καιρού κι αυτό, δεν μου κάνει καρδιά να κλειστώ μέσα.

Επιπλέον έχω αποκτήσει ωράρια μοναχού του Θιβέτ. Πέφτω για ύπνο κατά τις εννιά το βράδυ και σηκώνομαι στις τέσσερεις. Δουλεύω ένα οχτάωρο μέχρι τις δώδεκα και μετά όλη την υπόλοιπη ημέρα κάνω διάφορα. Περιττό να πω πως έτσι η μέρα μου φαίνεται διπλάσια σε διάρκεια.

Έχω καμιά βδομάδα τώρα που βγαίνω για περπάτημα στα πέριξ του Θησείου. Με τον ήλιο ντάλα και τον καιρό δροσερό είναι οι καλύτερες συνθήκες για περπάτημα. Κάθομαι και σκέφτομαι πόσο λίγο εκτιμάμε το κλίμα σε αυτή τη χώρα. Δεν θα μπορούσα να ζήσω με τίποτα σε χώρες όπως Αγγλία ή Γερμανία. Τι να τις κάνω τις υποδομές άμα κάνω μήνες να δω ήλιο. Όποιος ζει σε αυτή τη χώρα και μονίμως γκρινιάζει για το βιοτικό επίπεδο είναι αγνώμονας. ‘Η αυτό ή την έχει μπάμια και του φταίνε τα πάντα.

Η Άρτεμης αναρρώνει από τη γρίπη. Την κρεβάτωσε σχεδόν μια βδομάδα με όλα τα συμπτώματα μαζεμένα. Τώρα που συνήλθε μου ζήτησε να αφήσω να περάσουν λίγες μέρες γιατί η γρίπη λέει κολλάει στην ανάρρωση. Με αυτά και με εκείνα έχω να κάνω αθλοπαιδιές σχεδόν δύο βδομάδες. Πιάστε τοίχο γιατί έχω επικίνδυνες διαθέσεις. Σήμερα είχα κανονίσει να πάω το μεσημέρι για mountain bike με τον Στέλιο αλλά με τέτοιο αέρα θα μείνουμε με την όρεξη.

Για να πω την αμαρτία μου βαριέμαι να γράψω στο blog.