Ηλίθιες μόδες

Σήμερα το απόγευμα κατηφόριζα προς Μοναστηράκι και έκανα μια στάση στο Zara στην Ομόνοια. Πάνε χρόνια που έχω αγοράσει κάτι από τη συγκεκριμένη φίρμα οπότε λέω ας μπω να ρίξω μια ματιά. Το ενδιαφέρον μου κέντρισε ένα σακάκι που είδα στη βιτρίνα. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο, άντρες εννοώ γιατί οι γυναίκες μονίμως για ψώνια είναι. Οπότε έχω άνεση στον όροφο να χαζέψω με την ησυχία μου.

Το σακάκι όταν το έκοψα από κοντά δε μου άρεσε. Βρήκα όμως ένα ωραίο πουκάμισο. Βρίσκω και το μέγεθος μου και λέω να κινήσω προς το ταμείο. Για καλή μου τύχη λέω δεν το δοκιμάζω πρώτα. Κάνω λοιπόν να το βάλω πάνω και παθαίνω ένα σοκ ασφυξίας. Δεν μου έμπαινε με τίποτα. Κοιτάζω πάλι την ταμπέλα μπας κι έχω κάνει κάνα λάθος στο νούμερο. Έξτρα λάρτζ είναι οπότε σωστό είναι το νούμερο. Μπα, κάτι δεν πάει καλά.

Βρίσκω μια πωλήτρια και τη ρωτάω αν έχουν μικρύνει τα νούμερα. Με κοιτάζει παραξενεμένη. Της εξηγώ πως ενώ διάλεξα το σωστό μέγεθος δεν μου μπαίνει με τίποτα. Μάλλον πρέπει να αδυνατίσετε μου λέει. Όσο και να αδυνατίσω γλυκιά μου της λέω οι πλάτες μου το ίδιο φάρδος θα έχουν. Το πουκάμισο δεν μου μπαίνει καν, όχι απλά δεν μου κουμπώνει. Ψάχνει και μου βρίσκει το ίδιο σε έξτρα έξτρα λάρτζ. Αμ δε. Ναι μεν το φορούσα άλλα άπαξ και προσπαθούσα να σηκώσω το χέρι τσίτωνε.

Κάνω έτσι να κοιτάξω το σωματότυπο των άλλων αντρών που είναι γύρω μου. Για τέτοια μεγέθη πρέπει να είναι όλοι τζιτζιφιόγκοι, αδύνατοι σε βαθμό αποστέωσης. Τρίχες, οι μισοί ήταν πάνω από τα κιλά μου. Δεν είμαι αδύνατος αλλά ούτε και χοντρός. Φυσιολογικός είμαι. Ούτε κοιλιά έχω και το σώμα μου είναι στο ιδανικό του βάρος για το ύψος μου. Άρα δεν φταίει κάτι πάνω μου.

Με τα πολλά κατέληξα στο συμπέρασμα πως τα νούμερα στο Zara δεν είναι τα φυσιολογικά. Ακολουθούν την ηλίθια μόδα που βλέπω σε διάφορους άντρες γύρω μου. Ρούχο τσίτα πάνω στο δέρμα. Άπαξ και φορέσω τέτοιο ρούχο θα λιποθυμήσω στο τρίλεπτο. Δεν μπορώ την αίσθηση να με σφίγγει το ρούχο. Αφήστε που το θεωρώ κι αντιαισθητικό. Να φορέσω ρούχο για να δείξω πόσο γυμνασμένος είμαι; Άμα έχεις καλό σώμα ότι κι αν φορέσεις φαίνεται.

Πριν λίγα χρόνια που είχα πάει στο Ντουμπάι για κάτι δουλειές οι Άραβες που μας υποδέχτηκαν ήταν με κελεμπίες. Εμείς κουστουμαρισμένοι. Αφού συστηθήκαμε μας είπαν πως θα μας συμβούλευαν να φορέσουμε κι εμείς φαρδιά ρούχα. Ανέκαθεν αναρωτιόμουν γιατί φοράνε κελεμπίες με τόση ζέστη αντί για τα ελάχιστα δυνατά ρούχα. Η κελεμπία παγιδεύει τον αέρα μέσα της και δροσίζεσαι καλύτερα. Κι επιπλέον με ντάλα τον ήλιο πρέπει το σώμα να είναι καλυμμένο γιατί αλλιώς κινδυνεύεις από εγκαύματα. Και μετά πάνε μερικοί με τριανταπέντε βαθμούς ζέστη και φοράνε κολλητά πουκάμισα και t-shirts. Κολλητό πουκάμισο και μαλλί τίγκα στο ζελέ.

Ρε δε με χέζετε με τις μόδες σας.