Είμαι παιδί και γουστάρω

Πριν δύο χρόνια ένας πολύ καλός μου φίλος έπαθε έμφραγμα. Ηλικία μόλις τριάντα οχτώ. Έπεσα από τα σύννεφα μόλις συνέβη. Ζούσα στην ψευδαίσθηση πως οι δικοί μου οι φίλοι είναι μάγκες και δεν μασάνε από τα κόμπλεξ των περισσοτέρων συνομηλίκων μας. Αναγκάστηκα να αλλάξω πλευρό.

Την πρώτη μέρα που πήγα σπίτι του για να τον δω, όταν με το καλό βγήκε από το νοσοκομείο, πέτυχα και τον καρδιολόγο του εκεί ο οποίος ήταν οικογενειακός φίλος με τον πατέρα του. Ήταν από αυτούς τους τύπους που είναι πρακτικά αδύνατο να αντιπαθήσεις μόλις βλέπεις. Αλέγκρος που λέμε. Με μια παλάμη σαν κουπί που στη χειραψία τύλιγε όλο σου το χέρι και σε κουνούσε συθέμελα.

Καθίσαμε λίγο και τα είπαμε σαν παρέα. Εγώ ήμουν ακόμα στη λογική πως κάποιος άλλος λόγος είναι που ευθύνεται για το έμφραγμα. Δεν μπορεί δικός ΜΟΥ φίλος να έχει απωθημένα και άγχη. Ο γιατρός ήταν κατηγορηματικός. Είναι θέμα lifestyle. Καλά ρε γιατρέ, τι σκατά lifestyle πρέπει να έχει κάποιος τελικά για να μην κινδυνεύει; Μου είπε δυο τρία πράγματα που τα ήξερα έτσι κι αλλιώς. Μου είπε όμως κι ένα που δεν το ήξερα.

Τα απωθημένα λέει δημιουργούνται κι από πολύ απλά πράγματα όπως το να μη λες αυτό που πιστεύεις. Αυτό για μένα ήταν αποκάλυψη. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που κάποιος άνθρωπος σου λέει κάτι που γι αυτόν είναι απολύτως φυσιολογικό κι εσύ μένεις άναυδος λες και άκουσες την αλήθεια που κινεί το σύμπαν. Εκείνη την ευλογημένη μέρα λοιπόν ταρακουνήθηκε το δικό μου σύμπαν.

Από τότε αποφάσισα να γίνω πάλι παιδί. Εν ολίγοις να λέω ευθέως αυτό που σκέφτομαι χωρίς περιστροφές. Και εννοώ τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Αν μια γυναίκα μου αρέσει της το λέω ευθέως. Αν μια γυναίκα δεν μου αρέσει της το λέω πάλι ευθέως. Αν κάποιος άντρας μου πει μια κουβέντα που τη θεωρώ φούμαρα θα του το πω φάτσα κάρτα. Αν ένας πελάτης πει χοντράδα θα τον βάλω στη θέση του. Δεν προσπαθώ επί τούτου να ενοχλήσω τους ανθρώπους γύρω μου. Απλά δεν κρατάω τα προσχήματα. Αν πιστεύω πως λες μαλακία θα σου πω λες μαλακία. Νέτα σκέτα. Και δεν εννοώ να πάω να πω τον μπάτσο που θα δω στο δρόμο μαλάκα γιατί στο φινάλε το θέμα είναι να έχεις και λίγη ριμάδα νοημοσύνη.

Στην πορεία ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο. Πίστευα πως καθιερώνοντας αυτή την πρακτική θα καταλήξω στο περιθώριο μόνος μου σαν την καλαμιά στον κάμπο. Συνέβη το αντίθετο. Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους έγιναν πολύ πιο ουσιαστικές. Τουλάχιστον με τους ανθρώπους οι οποίοι μετράνε για μένα κι αυτοί είναι όσοι αγαπώ και εκτιμώ. Γιατί το να ενοχληθεί από τη συμπεριφορά σου κάποιους που δεν εκτιμάς είναι από τα πιο ανώδυνα πράγματα.

Νομίζω για να το γενικεύσω και λίγο πως ζούμε σε εποχές που μας καταπιέζουν τα συναισθήματα. Θες να πεις πράγματα αλλά για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο πιστεύεις πως καλό είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Νομίζουμε πως ακόμα και σε επίπεδο φιλίας δεν πρέπει να λέμε τη γνώμη μας. Την έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την ατάκα, είσαι φίλος μου αλλά θέλω τη γνώμη σου μόνο όταν στη ζητήσω. Ε, σόρυ αλλά φιλία κατά παραγγελία δεν γίνεται.

Η συγκεκριμένη πρακτική είναι ο ένας από τους δύο λόγους που βρήκα την ευτυχία στην καθημερινότητα μου. Ο άλλος είναι το ζεν. Τη συστήνω ολόψυχα σε όλους.