Οκτώ πράγματα που έμαθα για την αστυνομία

Ακόμα κι όταν η κάμερα έχει καταγράψει ένα γεγονός η αστυνομία έχει το δικαίωμα να το αμφισβητεί.

Οι εκπρόσωποι των αστυνομικών μπορούν να ειρωνεύονται και να απαξιώνουν δημόσια οποιονδήποτε επιθυμούν. Δεν έχουν καν την υποχρέωση της ευπρέπειας καθώς ο πολιτικός τους προϊστάμενος, υπουργός Δημόσιας Τάξης δεν φαίνεται να ενοχλείται από τη στάση τους.

Η δημόσια εικόνα της αστυνομίας είναι κάτι για το οποίο ανησυχούν όλοι εκτός από τους ίδιους τους αστυνομικούς.

Ο συμψηφισμός επιτρέπεται στη συμπεριφορά των αστυνομικών και δικαιολογεί όλες τους τις πράξεις. Έτσι για το ξύλο που δέχτηκε κάποιος αστυνομικός από αναρχικούς η εξίσωση λύνεται με την αναίτια επίθεση σε κάποιον πολίτη.

Τρεις ημέρες μετά το συμβάν ακόμα δεν έχει δοθεί μια ειλικρινής συγγνώμη από την ηγεσία της αστυνομίας.

Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης αμφισβητεί την ιδιότητα των δραστών εκφράζοντας την άποψη πως ενδεχομένως να μην ήταν αστυνομικοί. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα έπρεπε να έχουν διωχθεί όλοι οι παριστάμενοι αστυνομικοί γιατί παρέμειναν αμέτοχοι και δεν υπερασπίστηκαν έναν πολίτη που δέχεται επίθεση. Άρα είτε έχουμε τραμπούκους αστυνομικούς, είτε άχρηστους.

Κανένας στην ιεραρχία της αστυνομίας δεν ένοιωσε ηθικές ευθύνες για το συμβάν ώστε να παραιτηθεί. Έστω για τα μάτια του κόσμου.

Εάν δεν είχε καταγραφεί το γεγονός από τηλεοπτικές κάμερες ποια θα ήταν η τύχη του φοιτητή;