Πάω για ψάρεμα

Είδα χτες την εκπομπή του Ευαγγελάτου για τα ψάρια. Γάματα με μεγάλα γράμματα. Ψάρια τρώω αρκετά συχνά. Ειδικά δε το καλοκαίρι σχεδόν μέρα πάρα μέρα. Για τα φρέσκα τα ήξερα. Αν δεν είσαι στη θάλασσα να το πάρεις την ώρα που βγαίνει η τράτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αλλά για τα κατεψυγμένα είχα μαύρα μεσάνυχτα.

Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή του συγκεκριμένου δημοσιογράφου να μη λέει ονόματα. Τι σκατά αποδείξεις είναι αυτές όταν δε μου λες για ποιον χτυπά η καμπάνα. Και ποιος μου λέει εμένα πως το ρεπορτάζ δεν είναι στημένο; Πάνε λέει τα στοιχεία στην εισαγγελία. Και λοιπόν; Μαθαίνω μήπως από εκεί τι γίνεται; Ποιος μου λέει πως όλο αυτό δεν χρησιμοποιείται ώστε να τα αρπάζουν από τους παραβάτες για να τους γλυτώσουν τα χειρότερα. Στην Ελλάδα ζούμε έτσι.

Αυτή η σιωπή είναι ένοχη. Ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να παίρνει θέση. Έκανες μια έρευνα, αποκάλυψε τα στοιχεία με το όνομα τους. Η επιχειρηματολογία πως δεν το κάνεις γιατί δεν θες να δημιουργούνται εντυπώσεις και πίπες είναι φούμαρα. Εντυπώσεις δημιουργούνται έτσι κι αλλιώς. Που ξέρω εγώ πως θα φυλαχτώ;

Τελικά το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι ένα και αφορά την παντελή έλλειψη ελέγχων και κατά προέκταση συνεπειών. Λωποδύτες υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Δεν μπορώ να δεχτώ τη νοοτροπία πως εμείς είμαστε γενετικά διαφορετικοί. Απλά μαθαίνουμε στην ατιμωρησία και συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Από τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας μέχρι τον πρόεδρο των βιομηχάνων είναι κοινό μυστικό πως ότι κι αν κάνεις στο φινάλε θα τη γλυτώσεις. Είτε δεν θα σε ελέγξουν ποτέ, είτε αν σε πάρουν χαμπάρι θα λαδώσεις, είτε θα έχεις κολλητό τον μπατζανάκη του γενικού γραμματέα του τάδε υπουργείου και με ένα τηλέφωνο θα την κάνουν γαργάρα την υπόθεση σου, είτε κι αν στο φινάλε σε πιάσουν θα πέσεις στα μαλακά.

Αυτή η χώρα είναι ο παράδεισος του μεσάζοντα. Μέχρι και για να φας ένα ψαράκι φρέσκο πρέπει να έχεις μεσάζοντα. Να πιάσεις στα κολλητηλίκια τον έμπορο που αγοράζει από τον ψαρά ώστε να σε λυπηθεί και να μη σου δώσει τη φόλα.

Εμένα πάντως για να πω την αμαρτία μου άλλο είναι που μου κάνει εντύπωση. Απορώ πως γίνεται να εξακολουθούμε σα μαλάκες να εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς. Γιατί με όλα αυτά η αποχή στις βουλευτικές εκλογές θα έπρεπε να πλησιάζει το 50%. Χτες ας πούμε στη συγκεκριμένη εκπομπή ήταν καλεσμένος ο Μαντούβαλος. Μιλάμε για υπόδικο έτσι; Δεν λέω, ο άνθρωπος μπορεί να είναι αθώος. Αλλά μήπως θα ήταν προτιμότερο για τον ίδιο να μην πολύεμφανίζεται μέχρι να γίνει η δίκη και να βγει μια άλφα απόφαση; Γιατί έτσι δείχνει πως δεν έχει καθόλου τσίπα πάνω του. Άποψη μου βέβαια και μπορεί να κάνω και λάθος.

Μου φαίνεται θα αρχίσω να πηγαίνω για ψάρεμα. Άλλη λύση να τρώω φρέσκο ψάρι δεν υπάρχει. Σε αυτή τη χώρα που ζούμε κυριαρχεί το ρητό πως άμα θες να γίνει μια δουλειά σωστά κάντη μόνος σου. Κι ούτε βέβαια μπορώ να σιχτιρίζομαι για την ανεπάρκεια του κράτους. Δεν πα’ να γαμηθούν οι άχρηστοι. Έτσι κι αλλιώς στις εκλογές θα τους μαυρίσω και τους μεν και τους δε.

Με τις υγείες μας.