Είμαι μικρός και μαθαίνω τον κόσμο

Wednesday, December 17, 2008

Η άλλη Ελλάδα

Μιλούσα με έναν πελάτη μου χτες ο οποίος ζει στην Ιρλανδία κι αναπόφευκτα η κουβέντα πήγε στα όσα συμβαίνουν στην Αθήνα τις τελευταίες μέρες. Οι ξένοι έχουν εντυπωσιαστεί από αυτό που γίνεται εδώ. Πέρα από αυτά που διαβάζω και βλέπω στην τηλεόραση σχετικά με τις ανησυχίες για φαινόμενο ντόμινο, υπάρχει κάτι άλλο που τους κάνει φοβερή εντύπωση και δεν το είχα αντιληφθεί.

Η εικόνα του έλληνα στο εξωτερικό είναι αυτή του καλοπερασάκια. Φράπα, τσιγάρο, αραλίκι κι έχει ο Θεός. Έτσι μέσες άκρες μας βλέπουν έξω. Γι αυτό δεν πολύ-γουστάρουν να κάνουν δουλειές μαζί μας. Αντιθέτως για παρέα είμαστε η καλύτερη τους. Τα γεγονότα που συμβαίνουν τις τελευταίες δέκα μέρες ανατρέπουν αυτή την εικόνα. Ξαφνικά ο έλληνας από καλοπερασάκιας μετατρέπεται σε έναν προβληματισμένο άνθρωπο που εξεγείρεται για τα ίδια προβλήματα που λίγο έως πολύ αντιμετωπίζουν όλοι οι ευρωπαίοι. Όπως μου έλεγε ο συνομιλητής μου, «είστε οι τελευταίοι άνθρωποι που θα περιμέναμε να αντιδράσουν για όσα συμβαίνουν». Εξ ου και το ενδιαφέρον των ξένων για όσα συμβαίνουν εδώ είναι τεράστιο. Ξαφνικά γίναμε το χωνευτήρι όλων των προβληματισμών και των αντιδράσεων της Ευρώπης. Και σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον η πέτρα που πετάει κάποιος στην Αθήνα μπορεί να σπάσει μια βιτρίνα στο Βερολίνο.

Ποιος θα το περίμενε πως μέσα από αυτά τα συμβάντα θα αναβαθμιζόταν η εικόνα του έλληνα προς τα έξω. Να που τελικά αποδεικνύουμε πως έχουμε και μυαλό. Δεν είμαστε μόνο μπουζούκια και σουβλάκι. Ουδέν κακό αμιγές καλού.

2 Comments:

  • Αυτό αποδείξαμε με τα τελευταία γεγονότα και ειδικότερα με τον τρόπο που τα ερμηνεύσαμε? Πως έχουμε και μυαλό? Πόσο θα ήθελα να ήταν έτσι...έχω τις (δικαιολογημένες πιστεύω) αμφιβολίες μου πάντως.

    By Anonymous Anonymous, at 7:54 AM  

  • Ας μη ξεχνάμε ότι εμείς οι ίδιοι προβάλλουμε το προφίλ του Ελληναρά (όσα πάνε όσα έρθουν-αραλίκι-φραπέ-γκρινια πολύ, δουλειά λίγη)greek salad-souvlaki-syrtaki. Μακάρι να αλλάξουμε το πώς μας βλέπουν με τους προβληματισμους μας και την έμπρακτη συμμετοχή μας στα κοινά, και στην αλλαγή των αξιών. Θα ήθελα να πώ dum spiro spero, αλλά δεν είμαι σίγουρη.

    By Blogger Marina, at 12:41 PM  

Post a Comment

<< Home