Situation normal all fucked up

Τελικά δεν έχω καταλάβει τι γίνεται με την απεργία των εκπαιδευτικών. Τις προάλλες η μία εφημερίδα έγραφε πως η απεργία φθίνει και η άλλη πως γιγαντώνεται. Ανάλογα με το που ανήκει ο καθένας βλέπει και τα πράγματα.

Επίσης δεν έχω καταλάβει γιατί κάνουν καταλήψεις οι μαθητές. Διάβαζα δηλώσεις μαθητών κι έλεγε ένας θέλουμε να καταργηθεί η βάση του δέκα. Τι λέτε ρε μπαγλαμάδες; Κι εγώ στο σχολείο μαθητής του δέκα, άντε του δεκατρία ήμουν. Δεν ήθελα όμως να μπω και στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή μπάτε σκύλοι αλέστε θα το κάνουμε το πανεπιστήμιο; Να μπαίνουν μαθητές του πέντε και μετά να μιλάμε για το επίπεδο της παιδείας κι άλλες τέτοιες πίπες. Εν ολίγοις οι μαθητές βαρέθηκαν να κάθονται σπίτι μόνοι τους κι αποφάσισαν να περνάνε την ώρα τους στα σχολεία. ΟΚ, αυτούς τους καταλαβαίνω.

Από την άλλη είναι οι γονείς οι οποίοι ενοχλούνται λέει γιατί δεν έχουν που να αφήσουν τα παιδιά. Αυτό κι αν είναι ξεφτίλα για τη δημόσια παιδεία. Να έχουν καταντήσει τα σχολεία αποθετήρια ανηλίκων. Αλλά βέβαια όταν η διδασκαλία των μαθημάτων καλύπτεται από τα φροντιστήρια ποιος τα γαμεί τα σχολεία;

Τους δασκάλους τους καταλαβαίνω. Στο δικό μου σύστημα αξιών ο δάσκαλος θα έπρεπε να είναι ο πιο υψηλά αμειβόμενος δημόσιος υπάλληλος. Ο ίδιος δάσκαλος όμως θα έπρεπε να επιζητά την αξιολόγηση. Ακόμα περισσότερο θα έπρεπε να εμπνέει γιατί με το στανιό θυμάμαι πάνω από τρεις καθηγητές από το σχολείο (και από τους τρεις τους δύο τους θυμάμαι γιατί μας έβγαζαν έξω και πίναμε μπύρες).

Επίσης δεν καταλαβαίνω κι αυτή τη μόνιμη δικαιολογία της κυβέρνησης πως δεν υπάρχουν λεφτά. Πώς να βρεθούν λεφτά όταν ο ΟΣΕ είναι μέσα κάπου έξι δις ευρώ και η Ολυμπιακή κοστίζει στο κράτος μισό δις το χρόνο; Να λεφτά να δώσεις στους δασκάλους. Αλλά αυτά είναι τα δύσκολα κι ως γνωστόν οι πολιτικοί είναι για τα εύκολα.

Γι αυτά και για άλλα πολλά είναι που δεν πολυκαταλαβαίνω τι γίνεται στην παιδεία. Καταλαβαίνω βέβαια πως ο χοντρός για να πάρει την εξουσία έταξε λαγούς με πετραχήλια στους πάντες και τώρα κάνει ταμείο αλλά αυτά τα ξέρουμε εδώ και δεκαετίες, έτσι πάει το παραμύθι με τους πολιτικούς. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι που θα βγει αυτή η ιστορία γιατί κάτι φίλους εκπαιδευτικούς που έχω τους είδα πολύ αγριεμένους.

Βέβαια έχει και τα καλά της η ιστορία. Έχουν γεμίσει τα μπαράκια πιπίνια. Δεν μ' αρέσουν τα πιπίνια αλλά αρέσουν σε πολλούς φίλους μου οπότε έχουμε έναν επιπλέον λόγο να βγαίνουμε όξω.