Είμαι μικρός και μαθαίνω τον κόσμο

Tuesday, October 09, 2007

Πίτσι-πίτσι με τη Μήτσι

Έχεις μια άλφα κοπέλα. Ας την πούμε Μήτσι. Με τη Μήτσι λοιπόν έχει τύχει κάποια φορά στο παρελθόν να παίξετε τις κουμπάρες. Γενικώς πέρασες συμπαθητικά αλλά δεν είναι και κάτι που θα το μνημονεύεις στα βαθειά σου γεράματα. Σε αντίθεση με αυτή που κατά ομολογία της σε έχει βάλει στην καρδιά της μετά από εκείνο το βράδυ. Αυτό το πράγμα όπου για τον ένα το πίτσι-πίτσι είναι μέτριο και για το άλλο καταπληκτικό ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω πως γίνεται. Τεσπά στο θέμα μας τώρα.

Από εκείνο το βράδυ και δώθε βρεθήκατε καμιά ντουζίνα φορές, πάντα με πανομοιότυπη κατάληξη σε μια γενικότερη δική σου προσπάθεια να δεις που θα πάει αυτή η βιόλα. Μετά από κάποιο καιρό λοιπόν αποφασίζεις πως καλό το πλέξιμο με την κοπελιά αλλά ως χαρακτήρας δεν σου ταιριάζει οπότε αρχίζεις και βαριέσαι. Και για καλή σου τύχη ξεκόβετε χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσεις γιατί και πως μιας κι αυτά τυγχάνουν και λίγο δυσάρεστα για τον άλλο όταν δεν τον γουστάρεις σαν άνθρωπο.

Από εκείνη την περίοδο έχουν περάσει κάνα δύο χρονάκια. Διατηρείτε μια επαφή η οποία όμως είναι εντελώς τυπική και ποτέ δια ζώσης. Σε παίρνει πάντα αυτή τηλέφωνο, λέτε μαλακίες περί ανέμων και υδάτων και σχεδόν πάντα κλείνει η κουβέντα με μια ερώτηση εκ μέρους της γιατί δεν θες να βρεθείτε. Εσύ επειδή δεν θες να την ψυχράνεις αποφεύγεις να της πεις πως δεν τη γουστάρεις σαν χαρακτήρα και σκαρφίζεσαι ανόητες δικαιολογίες.

Η ερώτηση των $64.000 είναι γιατί μια γυναίκα, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κι άντρας βέβαια απλά τυγχάνει να μην κάνω σεξ με άντρες-προς το παρόν τουλάχιστον καθώς ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει η ζωή, δεν καταλαβαίνει πως αφού δεν επιδιώκεις επαφή μαζί της μάλλον δεν ενδιαφέρεσαι. Και κουβέντα στην κουβέντα φτάνουμε στην αποφράδα ημέρα όπου της λέω το γιατί και βγάζει μια τελείως μαλακισμένη συμπεριφορά ως ανακλαστικό απόρριψης. Ποιας απόρριψης όμως όταν ουσιαστικά επί δύο χρόνια δεν βλέπεστε;


Ορισμένες γυναίκες δεν θα τις καταλάβω ποτέ.

Υ.Γ: Ο τίτλος είναι γελοίος αλλά δεν μου 'ρχοταν και κάνας καλύτερος

Friday, October 05, 2007

Υπάρχει ζωή και μετά τα blogs (ναι ρε)

Διάβασα σε ορισμένα blogs την απογοήτευση των συντακτών τους γιατί λέει στην κινητοποίηση που έλαβε χώρα στη μπλογκόσφαιρα σχετικά με τα γεγονότα που συμβαίνουν στη Βιρμανία ελάχιστα blogs συμμετείχαν.

Δεν θέλω να δυσαρεστήσω ορισμένους αλλά δεν αλλάζουν τον κόσμο πίσω από ένα blog. Ο κόσμος αλλάζει με τον ίδιο τρόπο που άλλαζε πάντα. Στην real life που λένε και οι αμερικάνοι. Καλός ο διαδικτυακός ακτιβισμός και μαζί σας με χίλια. Αλλά να μην την ψωνίσουμε κιόλας πως εμείς εδώ κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουν εκεί έξω.

Έχω αρχίσει και τη βαριέμαι αυτή τη δηθενίλα. Πήξαμε στους όψιμους επαναστάτες κι όπου να ‘ναι θα αρχίσουν μερικοί να στήνουν και κρεμάλες.